Юлдуз Усмонова Баҳор бўлади
O`tadi-ketadi bu kechayu-kunduzlar,
Biz kulib yashasak-yashamasak.
Keladi-ketadi yana fasli bahor-kuzlar,
Biz uni kutsakda-kutmasakda.
Gohida ko`zimiz kular-u dil yig`laydi,
Biri kam dunyoning armonida.
Hali ham kimgadir nimadir yetishmasmikan,
Hayotning ma’noli yo`llarida?
Yuraklar urishdan tinmasa,
Hasaddan dil og`rimasa,
Albatta Xudo xohlasa,
Har bir kunimiz bahor bo`ladi. (x2)
Sog`inib-sog`inib yashagay har bir yurak,
Hammadan ko`proq o`z bahorini.
Borida asrasin, degani shumi demak,
Eng yaqin do`stini, o`z yorini.
Jonimiz, tanimiz bir hayot kemasida,
O`xshaymiz bir daraxt mevasiga.
Kechagi kunimiz armonga aylanar,
Ulgurib bo`lmagay hammasiga.
Yuraklar urishdan tinmasa,
Hasaddan dil og`rimasa,
Albatta Xudo xohlasa,
Har bir kunimiz bahor bo`ladi
