Қанай Зинекен Жалғыз емеспін
Жалғыз емессің
Жәй есікті аштым келдімде
Менімен біргесің иә білем
Жарығыңды сенің көрдім де
Бірден байқадым
Мен ағаш емеспін егуге
Бірақта өсемін еміңнен
Мені тірілтетін сенің сәулең келдім аңсаумен
Егер сенім қатты болса
Ол анық кейіпке айналар
Жаман ойды алыстат
Жақсы оймен дос болса
Сенімің